آزادی مهاجران ایالتی برای جابجایی در هرکجای کشور کانادا
از تاریخ ۱۶ jun سال ۲۰۱۸ مهاجران ایالتی آزاداند تا به سراسر کانادا جابجا شوند. در کشور کانادا حق قانونگذاری در زمینه‌های مهاجرتی به طور مساوی بین دولت فدرال و ایالت‌ها تقسیم شده است. از آنجاییکه دولت کبک در سال ۱۹۸۱ حقوق انحصاری خود را برای ایجاد سیاست‌ها و برنامه‌های مورد نظرش به دست آورده، تمام ایالات و مناطق زیر نظرش برای انتخاب مهاجران تصیمات جداگانه اتخاذ میکند و برنامه‌ها و سیاست‌های خود را اجرایی ساخته است.
اما سوال اینجاست که پیامد تصویب یک مصوبه در زمینه جابجایی در ایالت‌ها برای تازه‌واردان چیست و برای کسانی که در یک ایالت ساکن هستند چه تعهداتی ایجاد میشود.
تحت برنامه گزینشی ایالت‌ها (PNP) یا از طریق کبک شاهد افزایش تعداد متقاضیان پذیرش در کانادا خواهیم بود.
منشور حقوقی کانادا درباره جابجایی برای افراد دارای اقامت دائم چه می‌گوید؟
اولین نکته‌ای که باید در نظر داشت، بخش ۶ منشور حقوق و آزادی های کانادایی است. معمولا به عنوان منشور کانادایی یا قانون اساسی ۱۹۸۲ شناخته می شود، مجموعه‌ای از مقررات قانونی که از زمان تشکیل کانادا در سال ۱۸۶۷ ایجاد شده است. چنین قوانینی حقوق اولیه کانادایی‌ها را در ارتباط با دولت‌هایشان در تمامی سطوح و در هر ایالت و منطقه‌ای از جمله مجلس فدرال و پارلمان کانادا روشن خواهد کرد. با توجه به بخش ۶ ، افراد دارای اقامت دائم و شهروندان کانادایی حق زندگی و کار در هر استانی از کانادا را خواهند داشت.